Η θεσμοθέτηση εορτασμού της Eυρωπαϊκής Hμέρας της Θάλασσας αποτελεί απτή απόδειξη του ειδικότερου ενδιαφέροντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον θαλάσσιο χώρο και όλα τα ζητήματα που αυτός περιλαμβάνει. Το ενδιαφέρον αυτό ήταν φυσικά προς το συμφέρον της χώρας μας, μιας κατ’ εξοχήν νησιωτικής χώρας, άρρηκτα συνδεδεμένης με τη θάλασσα, με μακρά ναυτική παράδοση και ισχυρή ναυτιλία, με δυναμικό τουρισμό.
Ήδη διανύουμε τον δεύτερο χρόνο εφαρμογής της νέας ολοκληρωμένης Ευρωπαϊκής Θαλάσσιας Πολιτικής, για τον σχεδιασμό της οποίας η χώρα μας έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο και πήραμε σημαντικές πρωτοβουλίες, όπως ήταν για παράδειγμα η Υπουργική Συνάντηση που διοργανώσαμε με μεγάλη επιτυχία στη Ρόδο το 2007. Εργαστήκαμε επίσης, συστηματικά προς την κατεύθυνση της ένταξης των ειδικών αναγκών των νησιών μας στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού σχεδιασμού και οργανώθηκε γι’ αυτό ειδική Διεθνής Συνδιάσκεψη στην Κώ (Ιούνιος 2008) υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι ιδιαίτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι νησιωτικές περιοχές είναι μια πραγματικότητα που ουδείς αμφισβητεί. Τα νησιά μας δέχονται καθημερινά τις πιο πολλές πιέσεις, ενώ την ίδια στιγμή συμβάλλουν σημαντικά στην οικονομική ανάπτυξη και την ισχυροποίηση της διεθνούς εικόνας της πατρίδας μας. Επομένως, από τη μία πλευρά πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις και τα προβλήματα και από την άλλη πρέπει να αξιοποιήσουμε την προστιθέμενη αξία των νησιών μας. Ωστόσο αυτό δεν γίνεται σήμερα. Αντίθετα μάλιστα: Η κατάργηση και η πολυδιάσπαση της Ναυτιλίας που αποφασίστηκε από την κυβέρνηση μόνο προβλήματα έχει φέρει. Επιπλέον, το σχέδιο «Καλλικράτης» για την αυτοδιοίκηση διαφημίστηκε ως επανάσταση για τη νησιωτική Ελλάδα αλλά τίποτε το ουσιαστικό δεν προκύπτει ως σήμερα..Κι όμως ο «Καλλικράτης» είναι η μοναδική ευκαιρία να μετουσιωθούν σε πράξη τα δικαιώματα των νησιωτών που εξασφαλίστηκαν τόσο στο Σύνταγμα μας, όσο και στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη της Λισσαβώνας (μετά από διπλωματικές μάχες με τις προβλέψεις για τις νησιωτικές περιοχές). Αντ’ αυτών προβλέπονται γενικότητες αλλά και άδικες παραδοξότητες, που μάλιστα πουθενά αλλού δεν είναι τόσο προκλητικές όσο στα Δωδεκάνησα. Πως μπορεί η Ρόδος των 120.000 κατοίκων που εξελίσσεται στον 9ο μεγαλύτερο Δήμο ολόκληρης της Ελλάδας
- να μην δικαιούται να γίνει έδρα της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου αλλά ούτε και της Γενικής Διοίκησης Αιγαίου;
- Να προτιμάται μάλιστα προκλητικά ως έδρα η πατρίδα του Υπουργού Εσωτερικών (Κυκλάδες -Ερμούπολη) με το 1/10 του πληθυσμού της Ρόδου και με ανάλογη διαφορά ως οικονομικό, εμπορικό κέντρο και ως κόμβος μεταφορών;
- Να διοικούνται 120.000 Ροδίτες και 190.000 Δωδεκανήσιοι από την Ερμούπολη των 15.000 κατοίκων;
Πως μπορεί να ισχυρίζεται κανείς ότι τα Δωδεκάνησα θα έχουν καλύτερο μέλλον όταν
- η έννοια Δωδεκάνησα δεν θα υφίσταται θεσμικά παρά μόνο στην ιστορία και το συναίσθημα μας
- θα συνυπάρχουν με τις ίδιες περίπου ρυθμίσεις στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου Δήμοι με 150 κατοίκους από την μία (Αγαθονήσι) και 120 χιλ από την άλλη
- όταν το Καστελόριζο η Χάλκη, η Σύμη θα διοικούνται από την Ερμούπολη και τον Πειραιά και όχι από την Ρόδο;
Πού είναι λοιπόν η νησιωτική πολιτική και η αποκέντρωση στην πράξη με όλα τα παραπάνω και την Γενική Διοίκηση στον Πειραιά; Που είναι η ανάδειξη των νησιών σε κέντρα αποφάσεων και με ποιές δυνάμεις θα μπορέσουν πραγματικά να το κάνουν; Η Ρόδος (και τα Δωδεκάνησα) είναι το μεγαλύτερο πληθυσμιακό και οικονομικό κέντρο του Νοτίου αλλά και Βορείου Αιγαίου.
Δικαιούται δικαιωματικά και με όλα τα κριτήρια την Έδρα της περιφέρειας και της Γενικής Διοίκησης και πρέπει να την αποκτήσει ΤΩΡΑ!
