Α. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Η Τουρκία περνάει μια τριπλή κρίση: οικονομική, αυταρχισμού, και στις σχέσεις της με τη Δύση. Σύμφωνα με πανάρχαια συνταγή η εσωτερική κρίση συχνά εξάγεται με επιθετικότητα απέναντι στους γείτονες.
1. Ως προς την οικονομία της είναι πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει και πολλοί σπεύδουν και θα σπεύσουν να την ενισχύσουν (τελευταία παραδείγματα: εταίροι όπως η Ισπανία και «σύμμαχοι» όπως τα Εμιράτα και η Σαουδ.Αραβία). Μεταξύ πολλών άλλων η φθηνή λίρα συνιστά κίνδυνο για τον ελληνικό τουρισμό το 2022.
2. Ως προς την αυταρχική της διακυβέρνηση από το σύστημα Ερντογάν, ο Πρόεδρός της είναι «πολύ σκληρός για να πεθάνει» εκλογικά. Η Τουρκία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν δυτική δημοκρατία και ο Ερντογάν θα κάνει κυριολεκτικά τα πάντα για να μην χάσει τις εκλογές.Δεν πρέπει να τον ξεγράφουμε πρόωρα, ούτε να προεξοφλούμε ότι η οψέποτε διάδοχη κατάσταση θα είναι καλύτερος γείτονας.
3. Ως προς τον «απομονωμένο» Ερντογάν, εθελοτυφλούμε. Διεθνώς η Τουρκία είναι στρατιωτικά και διπλωματικά πολύ ισχυρότερη (σε σχέση με πριν από πχ 10 χρόνια). Κι αν οι σχέσεις της με τμήμα (ΗΠΑ, Γαλλία) της Δύσης είναι χειρότερες, α) αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχουν (ακόμη;) αποδεχθεί τη φιλοδοξία της να είναι μια αυτόνομη Μεγάλη Δύναμη και β) η κριτική που δέχεται είναι για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αυταρχική της διακυβέρνηση και την επιλεκτική της σύμπλευση με τη Ρωσία, κι όχι (όπως θα έπρεπε όμως να επιδιώκουμε!) την επιθετικότητά της κατά Ελλάδας και Κύπρου.
Β. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΡΙΣΗ ΜΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ
Το σύστημα Ερντογάν προετοιμάζει μεθοδικά την επόμενη κρίση σε βάρος του Ελληνισμού:
1. Στήνει το διεθνές και εσωτερικό σκηνικό με το νέο αφήγημα δικαιολόγησης της επόμενης φάσης επιθετικότητάς της: μια «διεθνής ιμπεριαλιστική συνωμοσία κατά της νέας και ισχυρής Τουρκίας» και μια «αδύναμη Ελλάδα που ενθαρρύνεται σε αυθάδη επιθετικότητα και εξοπλίζεται κατά της Τουρκίας»
2. Όπως σε κάθε ε/τ κρίση θα εγκλωβίσει με «έξυπνες» προκλήσεις την Ελλάδα στο δίλημμα «απαντώ και η κρίση κλιμακώνεται» ή υποχωρώ διακριτικά επικαλούμενος τις (υποτονικές) διεθνείς καταγγελίες της Τουρκίας (που όμως δεν την πτοούν).
3. Θέλει να επωφεληθεί του μεσοδιαστήματος μέχρι να υλοποιηθεί το μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμά μας και άρα ο χρόνος την πιέζει.
4. Αποδυναμώνει μεθοδικά (με την Αθήνα να έχει χάσει ευκαιρίες και τώρα να εκπλήσσεται) τις ελληνικές «συμμαχίες» ( Εμιράτα, Αίγυπτος, Ισραήλ, Σαουδ. Αραβία πολιορκούνται στενά —όχι χωρίς ανταπόκριση—με επιθέσεις φιλίας και τουρκικά «δώρα»). Η Δύση εξάλλου θα παλαίψει πολύ για να κρατήσει την Τουρκία κοντά της αναγνωρίζοντας προοδευτικά και την αυτονομία της Άγκυρας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Επειδή η σημερινή κατάσταση και η δυτική δυσαρέσκεια με την Τουρκία δεν θα διαρκέσουν για πολύ και περνούν ουσιαστικά ανεκμετάλλευτες για εμάς, η «επόμενη μέρα» στην Τουρκία απαιτεί να αξιοποιήσουμε, χθες, και με «διακριτικά έξυπνες» κινήσεις, τις ευκαιρίες. Η όποια διάδοχη κατάσταση στην Τουρκία θα πανηγυριστεί πιθανότατα στη Δύση σαν την «επιστροφή του ασώτου» και θα κληθούμε να θυσιάσουμε εμείς τον «μόσχο τον σιτευτό»!
