Τους όρους με τους οποίους ο διάλογος με την Τουρκία είναι αποτελεσματικός και ασφαλής, αναλύει στο Liberal.gr ο Καθηγητής Ιωάννης Βαληνάκης, επί πενταετία σχεδόν υφυπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων του Κώστα Καραμανλή (2004-2009) και με δεκαετίες ενασχόλησης με τα «ελληνοτουρκικά», επισημαίνοντας ότι μεταξύ των δύο άκρων, αυτών δηλαδή που νομίζουν ότι διαπραγματεύονται με την… Δανία και των άλλων που προκρίνουν την σύγκρουση, υπάρχει η «στρατηγική της διεκδικητικής εξομάλυνσης».
Σε ό,τι αφορά στο Κυπριακό ο κ. Βαληνάκης εκτιμά ότι η Τουρκία υπολογίζει στο αυτόματο ανάθεμα προς τη διχοτόμηση για να φέρει τη συνομοσπονδία ως δήθεν συμβιβαστική μέση λύση για να έχει έτσι τον πλήρη έλεγχο στον Βορρά και τη συνδιοίκηση-φινλανδοποίηση των ελεύθερων εδαφών. Τέλος ο κ. Βαληνάκης τοποθετείται και απέναντι στα σενάρια που θέλουν τις απόψεις του να απηχούν εμμέσως αυτές του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.
Διαβάστε την συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Λουκόπουλο
– Την τελευταία περίοδο η εξαναγκαστική πολιτική της Τουρκίας απέναντι στην χώρας μας λόγω του αναθεωρητισμού της αλλά και της ευρύτερης ηγεμονικής της στάσης στην περιοχή έλαβε μία οξυμένη και επικίνδυνη μορφή, το «μενού», επιτρέψτε μου την έκφραση, είχε «γαλάζιες πατρίδες», τουρκολιβυκό μνημόνιο, 82 ημέρες ερευνών του Ορούτς Ρέις και επαναφορά του casus belli. Λαμβάνοντας υπόψη την χαοτική διαφορά των δύο χώρων στο τι «συζητάμε», πως βλέπετε την επανέναρξη των «διερευνητικών» συνομιλιών;
Η μεγάλη νομίζω πλειοψηφία στη χώρα μας συμφωνεί στη διαπίστωση ότι η Τουρκία προκαλεί με μιά αυξανόμενη παραβίαση βασικών αρχών και κανόνων διεθνούς συμπεριφοράς. Διαφορές υπάρχουν, και σημαντικές θα έλεγα, ως προς την αντιμετώπισή της. Βλέπω προσωπικά δύο «αμέριμνα» άκρα: όσους προκρίνουν την σύγκρουση κι όσους νομίζουν ότι διαπραγματεύονται με τη Δανία. Ανησυχώ και για τα δύο αυτά ενδεχόμενα κι ακριβώς γι’ αυτό προέκρινα πάντα την «έξυπνη» μέση οδό μιάς στρατηγικής της «διεκδικητικής εξομάλυνσης».
Θέλουμε διάλογο εξομάλυνσης των σχέσεων με την Τουρκία, όχι συνεχείς αναβολές αναμένοντας έναν από μηχανής θεό —γιατί έτσι χάναμε σχεδόν συνεχώς έδαφος και φτάσαμε στη σημερινή θέση. Με απλά λόγια κανείς εχέφρων δεν είναι εναντίον γενικά του διαλόγου. Είμαι όμως εναντίον ενός διαλόγου στον οποίο σπρωχνόμαστε ποντιοπιλατικά και άρον-άρον από κάποιους εταίρους μας να διαλεχθούμε μόνοι μας με ένα πολεμοχαρή γείτονα —και μάλιστα χωρίς όρους, κανόνες και εγγυήσεις.
Η συνέχεια εδώ
