Άρθρο καθηγ.Γιάννη Βαληνάκη
Η βιασύνη να προσέλθουμε σε «διερευνητικές επαφές» προκαλεί μεγάλη εντύπωση. Μόνο πολιτικός ρομαντισμός, ασφυκτικές εξωτερικές πιέσεις ή εκλογική στόχευση μπορούν να «εξηγήσουν» γιατί η Ελλάδα, μετά από όλα αυτά που υπέστη και συνεχίζει καθημερινά να υφίσταται, αντί να αντιστρέψει τις πιέσεις και να αξιοποιήσει τον στρατηγικό χρόνο που της προσφέρεται, προτιμά μόνη της να χαρίσει το πλεονέκτημα σε ένα στριμωγμένο Ερντογάν.
Έχουμε αναλύσει σε άλλα άρθρα τα καθημερινά κτυπήματα υπονόμευσης των ελληνικών δικαιωμάτων, τις άρον-άρον αντιδράσεις αντί νέας στρατηγικής και την εντυπωσιακή αδυναμία στο πιο εύκολο: στην εξασφάλιση ουσιαστικής στήριξης από τον ισχυρότερο σύμμαχό μας, την ΕΕ. Έπρεπε να επιδιώξουμε ένα ασφαλές πλαίσιο για διάλογο με την Τουρκία με βάση ευρωπαικούς όρους, κανόνες και εγγυήσεις. Έστω να επαναβεβαιωθούν παλαιότερες και ουσιαστικότερες αποφάσεις που έθεταν καίριους όρους, όπως «σύμφωνα με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της θάλασσας» (ΣΔΘ), κι όχι την αστεία προυπόθεση αόριστου σεβασμού στο «διεθνές δίκαιο». Όταν στο ευνοικότερο πεδίο αναμέτρησης καταγράψαμε αδυναμίες, είναι εύλογο να ανησυχούν οι μη-αιθεροβάμονες για το τι θα συμβεί στις διερευνητικές.
Έχουμε αναλύσει σε άλλα άρθρα τα καθημερινά κτυπήματα υπονόμευσης των ελληνικών δικαιωμάτων, τις άρον-άρον αντιδράσεις αντί νέας στρατηγικής και την εντυπωσιακή αδυναμία στο πιο εύκολο: στην εξασφάλιση ουσιαστικής στήριξης από τον ισχυρότερο σύμμαχό μας, την ΕΕ. Έπρεπε να επιδιώξουμε ένα ασφαλές πλαίσιο για διάλογο με την Τουρκία με βάση ευρωπαικούς όρους, κανόνες και εγγυήσεις. Έστω να επαναβεβαιωθούν παλαιότερες και ουσιαστικότερες αποφάσεις που έθεταν καίριους όρους, όπως «σύμφωνα με τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της θάλασσας» (ΣΔΘ), κι όχι την αστεία προυπόθεση αόριστου σεβασμού στο «διεθνές δίκαιο». Όταν στο ευνοικότερο πεδίο αναμέτρησης καταγράψαμε αδυναμίες, είναι εύλογο να ανησυχούν οι μη-αιθεροβάμονες για το τι θα συμβεί στις διερευνητικές.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ
